Charakteryzujący się owalnymi i dość szerokimi uszami nocek duży prezentuje różnorodne ubarwienie ciała, od szarobrunatnego u młodych osobników po brązowe u dorosłych. Grzbiet ciała ma barwę odmieniającą się od szaro-brunatnej do brązowej, podczas gdy spód jest biały. Ciemnobrązowe skrzydła dopełniają jego wyjątkowej prezencji.

To niezwykłe stworzenie często osiedla się w miejscach zamieszkałych przez ludzi, latem znaleźć go można na dużych strychach, wieżach kościelnych i innych budowlach. Zimą zaś, nocek duży schronienie znajduje w piwnicach, fortyfikacjach, opuszczonych kopalniach i jaskiniach. Tworzy również kolonie, zazwyczaj skupione wokół samic, podczas gdy samce preferują samotność.

W Polsce jedna z kolonii rozrodczych samic nocka dużego mieści się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Sieraków, a konkretnie na strychu dawnego ośrodka zdrowia w Sierakowie. Nietoperze te odbywają dalekie wędrówki między miejscami rozrodu a hibernacji. Okres hibernacji rozpoczyna się w połowie września i trwa do połowy kwietnia, jednakże pojedyncze osobniki mogą wchodzić w ten stan później lub budzić się wcześniej, zależnie od wielu czynników.

Nocek duży jest zwierzęciem nocnym, polującym na owady, głównie chrząszcze z rodziny biegaczowatych, które zbiera z powierzchni ziemi. Wylatuje na polowanie po zmroku, poruszając się wolno i nisko, zwłaszcza w lasach o niskim runie i słabo wykształconym podszycie.

Gatunek jest objęty ochroną ścisłą oraz jest wymieniony w załączniku II dyrektywy siedlisk jako gatunek ważny dla wspólnoty , którego wymaga wyznaczenia specjalnych obszarów ochrony. Ochrona jest kluczowa, aby zachować równowagę w ekosystemie oraz zapewnić przetrwanie tego fascynującego nocnego lotnika.