Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

• biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
• abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
• antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Przeczytaj więcej o ochronie lasu

Zagrożenia biotyczne

Jednogatunkowe bory sosnowe Obrębu Bucharzewo Sierakowskie są szczególnie narażone na szkody powodowane przez szkodniki liściożerne - m.in. gąsienice barczatki sosnówki, brudnicy mniszki, larwy boreczników. W celu podnoszenia biologicznej odporności tych drzewostanów próbujemy urozmaicić ich skład gatunkowy. Sadząc nowe pokolenie lasu na uprawach leśnych staramy się wprowadzać w kępach jak najwięcej gatunków liściastych drzew i krzewów. Kępy te mają stać się docelowo atrakcyjnym miejscem bytowania pożytecznych owadów i owadożernych ptaków, które są największymi sprzymierzeńcami leśników w walce ze szkodliwymi owadami. Pomagając ptakom wywieszamy dla nich budki lęgowe, a zimą dokarmiamy.

W walce ze szkodliwymi owadami najważniejsze jest jednak prognozowanie zagrożenia, np. poprzez jesienne poszukiwania szkodników w ściole, wywieszanie pułapek feromonowych, liczenie samic motyli siedzących na drzewach, liczenie gąsienic na lepach lub w koronach drzew po ich ścięciu na specjalne płachty.

Z drugiej strony rzeki Warty - na terenie obrębu Sieraków poważnym zagrożeniem są larwy chrabąszczy - pędraki uszkadzające systemy korzeniowe młodych drzewek posadzonych na uprawach leśnych.

Duże szkody w uprawach i młodnikach wyrządzają ssaki roślinożerne z rodziny jeleniowatych. Sarny zgryzają sadzonki, szczególnie chętnie gatunków liściastych, a więc najcenniejszych składników przyszłego drzewostanu. Jelenie spałują młode drzewka - tzn. zdzierają płaty kory i łyka między okółkami. Może to doprowadzić do śmierci drzewka z powodu znacznego ograniczenia tkanek przewodzących wodę i składniki odżywcze. W celu ograniczenia szkód od zwierzyny grodzimy najcenniejsze fragmenty upraw drucianą siatką. Stosujemy też zabezpieczanie wierzchołków pędów repelentami oraz pakułami z wełny zniechęcającymi zwierzęta do zgryzania, a także osłonki zabezpieczające przed spałowaniem.

Zagrożenia abiotyczne

Wśród czynników atmosferycznych znaczenie dla naszych lasów mogą mieć silne wiatry i huragany. Przez ostatnie 10 lat w naszym nadleśnictwie pozyskano łącznie prawie 33,5 tys. m sześc. drewna ze złomów i wywrotów spowodowanych przez wiatr (wiatrołomy i wiatrowały). Najpoważniejsze wichury wystąpiły w latach 2007, 2012 i 2014.

Zagrożenia antropogeniczne

Nadleśnictwo Sieraków zakwalifikowane zostało w całości do I - najwyższej kategorii zagrożenia pożarowego. Zagrożenie to jest jednak zróżnicowane w zależności od położenia leśnictw. Największe występuje w Obrębie Bucharzewo Sierakowskie, z uwagi na to, że są to głównie drzewostany sosnowe z niewielką domieszką gatunków liściastych oraz ubogą warstwą podszytu. Na terenie Obrębu Sieraków drzewostany są bardziej zróżnicowane gatunkowo i wiekowo – występują gatunki liściaste (ponad 30%) oraz bogata warstwa podszytowa, jednak ze względu na bardzo duży ruch turystyczny także na tym terenie zagrożenie pożarowe w okresie letnim wzrasta.

Bardzo ważnym czynnikiem kształtującym zagrożenie pożarowe w poszczególnych porach roku są warunki meteorologiczne, takie jak: opady atmosferyczne, prędkość i kierunek wiatru, natężenie promieniowania słonecznego, temperatura i wilgotność powietrza. W sezonie palności codziennie określany jest stopień zagrożenia pożarowego, podawany na godz. 9.00  i 13.00. Przy wystąpieniu III (najwyższego) stopnia zagrożenia pożarowego i utrzymującej się przez co najmniej pięć kolejnych dni wilgotności ścioły leśnej mierzonej o godz. 9.00  poniżej 10 proc. nadleśnictwo obligatoryjnie wprowadza zakaz wstępu do lasu.

Największe zagrożenie pożarowe na terenach leśnych spowodowane jest jednak nieprzestrzeganiem przepisów przeciwpożarowych przez ludzi przebywających w lesie. W lasach i 100 metrów od nich nie można używać otwartego ognia.

Nadleśnictwo Sieraków posiada system ochrony przeciwpożarowej złożony z dostrzegalni przeciwpożarowej oraz punktu alarmowo-dyspozycyjnego w biurze nadleśnictwa. W okresie wysokiego zagrożenia pożarowego organizowane są także patrole samochodowe.  Nadleśnictwo wyposażone jest też w sprzęt do gaszenia pożarów. Na terenie nadleśnictwa zlokalizowana jest sieć punktów czerpania wody oraz dojazdów pożarowych w celu zaopatrzenia wodnego samochodów gaśniczych. Posiadamy też dobrze zorganizowaną łączność bezprzewodową w celu szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia pożaru.

W latach 2006-2015 na terenie Nadleśnictwa powstało 50 pożarów na łącznej powierzchni 4,01 ha. Przyczyną większości pożarów było zaniedbanie, rzadziej podpalenia i wypadki, a w kilku przypadkach wyładowania atmosferyczne.