W okresie przedrozbiorowym lasy sierakowskie należały do rodziny Bnińskich. W 1828 r. Bnińscy przekazali je wraz z majątkiem rolnym skarbowi pruskiemu.

Pruska administracja zaniechała dotychczas prowadzonej gospodarki plądrowniczej i wprowadziła użytkowanie lasu zrębami zupełnymi z pozostawianiem nasienników i sztucznym odnowieniem przez wysiew szyszek.

Po pierwszej wojnie światowej pruskie nadleśnictwo państwowe Sieraków przeszło na własność Państwa Polskiego. Najważniejszym wydarzeniem okresu międzywojennego była gradacja (masowe wystąpienie) strzygoni choinówki - motyla, którego gąsienice odżywiające się igłami sosnowymi doprowadziły do obumarcia większości drzew. Po załamaniu się gradacji rozpoczęto masowy wyrąb zniszczonych drzewostanów. Po uprzątnięciu powierzchni gradacyjnych przystąpiono do intensywnego ich odnawiania. Nasiona sosny sprowadzano z wyłuszczarni w Klosnowie, która pozyskiwała je w tamtym okresie z szyszek zbieranych w lasach państwowych i chłopskich na Podlasiu i za Bugiem.

Po drugiej wojnie światowej lasy leżące w granicach obecnego Nadleśnictwa Sieraków podlegały trzem ówczesnym nadleśnictwom: Bucharzewo, Sieraków i Niemierzewo.

W 1972 r. do ówczesnego Nadleśnictwa Sieraków włączono lasy Nadleśnictwa Drawsko.

W 1973 r. w ramach tworzenia dużych nadleśnictw Nadleśnictwo Bucharzewo i Nadleśnictwo Sieraków włączono do Nadleśnictwa Międzychód jako obręby Bucharzewo i Sieraków. Lasy przejęte rok wcześniej z Nadleśnictwa Drawsko przeniesiono z Obrębu Sieraków do Obrębu Bucharzewo. Natomiast lasy Nadleśnictwa Niemierzewo wcielono do Nadleśnictwa Pniewy jako obręb Niemierzewo.

Po reformie podziału administracyjnego Polski w 1975 r. część lasów Obrębu Bucharzewo położonych na  terenie ówczesnego województwa pilskiego przeniesiono z pod zarządu Nadleśnictwa Międzychód do Nadleśnictwa Wronki. Podobnie uczyniono z lasami przejętymi w 1972 r. z ówczesnego Nadleśnictwa Drawsko - włączono je do Nadleśnictwa Potrzebowice jako Obręb Drawsko.

Od 1979 r. Obręb Sieraków i pozostałą na terenie ówczesnego województwa poznańskiego część Obrębu Bucharzewo przeniesiono z Nadleśnictwa Międzychód do Nadleśnictwa Pniewy jako Obręb Sieraków.

W 1987 r. po rewizji urządzeniowej Nadleśnictwo Pniewy podzielono na 4 obręby. Dwa z nich zawarły w sobie tereny obecnego Nadleśnictwa Sieraków. Były to obręby:

Bucharzewo - obejmujący część lasów uprzedniego Obrębu Sieraków położonych na północ od rzeki Warty na terenie Puszczy Noteckiej,

Sieraków - obejmujący część lasów uprzedniego Obrębu Sieraków położonych na południe od rzeki Warty oraz 3 leśnictwa z dotychczasowego Obrębu Niemierzewo: Śródka, Stary Młyn i Prusim.

Z dniem 1 stycznia 1993 r. reaktywowano Nadleśnictwo Sieraków w jego obecnych granicach na podstawie Zarządzenia Nr 64 Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 31.12.1992 r. W skład obecnego Nadleśnictwa Sieraków weszły obręby: Bucharzewo i Sieraków należące poprzednio do Nadleśnictwa Pniewy. Obręb Bucharzewo składał się z 6 leśnictw: Gospódka, Bucharzewo, Lichwin, Borowy Młyn, Kukułka i Czapliniec, a Obręb Sieraków z 5 leśnictw: Tuchola, Ławica, Śródka, Stary Młyn i Prusim.

Od 2004 r. zlikwidowane zostają leśnictwa Borowy Młyn i Śródka.

W 2006 r., po przyjęciu nowego Planu Urządzenia Lasu, obręb Bucharzewo, celem odróżnienia od obrębu o tej samej nazwie należącego do sąsiedniego Nadleśnictwa Wronki, zmienił nazwę na Bucharzewo Sierakowskie.

Od dnia 1 października 2010 r. przestaje istnieć leśnictwo Bucharzewo. Pozostaje 8 leśnictw - po 4 na każdym z dwóch obrębów.

Poznaj historię Lasów Państwowych – pobierz książkę „Znaki czasu. Wczoraj i dziś Lasów Państwowych"